πεῖραρ

πεῖραρ
πεῖραρ, -ατος
Grammatical information: n.
Meaning: `end, boundary, outcome, goal, decision'; ep. also `rope, cable' (from `rope-end, cable-end'?; also `knot'?; s.bel.).
Other forms: mostly pl. -ατα n. (Il., περ(ρ)άτων Alc.), younger πεῖρας (Pi.), πέρας (Att.).
Compounds: As 2. member in ἀ-πείρων (Il.), with transiion in the ο-stems ἄ-πειρος (Pi., Ion., trag., Pl., Arist.) `endless, unlimited', also ἀ-πε(ί)ρατος `id.' (Pi., Ph.); here also ἀπειρέσιος, ἀπείριτος with suffixtranfer (diff. s.v.)?; ἀπέρονα πέρας μη ἔχοντα H.; πολυ-πείρων `with many (wide) boundaries' (h. Cer. 296, Orph.).
Derivatives: 1. πειραίνω (Hom.), περαίνω (Att.), aor. πειρῆναι, περᾶναι, also w. δια-, συν- a.o., `to bring to an end, to finish, to conclude' with ἀ-πέραντος (-εί-) `unlimited' (Pi., Att.), περαντικός `conclusive' (Ar., Arist.), συμπέρασ-μα n. `end, finishing, conclusion' (Arist.) with -ματικός (Arist.). 2. περατόομαι, -όω, also w. ἀπο-, συν-, `to end, to bring to an end, to limit' (Arist.) with ἀποπεράτ-ωσις (medic.). 3. ἀπο-περατίζω `to end' (sch.). 4. περατεύει ὁρίζει H. -- Also περάτη f. `extremity of the heavens' (ψ 243, Arat., Call.), after the superlatives (cf. Schwyzer 503 c); here περάτ-ηθεν `from the boundary, from beyond' (A. R.).
Origin: IE [Indo-European] [811] *per-u̯-r̥\/n̥ `end'?
Etymology: Basis *πέρϜαρ with old ρ \/ ν-flexion; from ν-stem ἀ-πείρων; through innovation πεῖρας, πέρας (cf. Schwyzer 514). -- A remarkable similarity shows Skt. pár-van- n. `knot, joint, section'. Schulze Q. 109f., 116ff. concludes from this a special word πεῖραρ with the meaning `knot' (μ 51 a.o., h. Ap. 129), with the ptc. πειρήναντε `knotting, kn. confirming' (χ 175, 192); very attractive, but with the in other places (e.g. Ν 358) hardly rejectable meaning `rope, line' (from `rope-, line-end'?) one finds even so no solution. After Krause Glotta 25, 148 stands beside πεῖραρ `end' a special πεῖραρ `line' to σπεῖρα, σπάρτον; to be rejected. For a uniform πεῖραρ (s. Bq w. older lit.) a.o. Niedermann Glotta 19, 7, Björck Mél. Bq 1, 143ff. -- In the sense of `end, frontier' πεῖραρ \< *πέρ-Ϝαρ belongs in any case to the great group πείρω, πέρᾱ etc. (prob. also πεῖρα); the orig. function of the element περ-, whether verbal or nominal, can no longer be decided. Also πεῖραρ = pár-van- `knot' can perh. be united (prop. `end, section, knot of a stalk'?; WP. 2, 32; doubts in Mayrhofer s. páruḥ).
Page in Frisk: 2,490-491

Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό). . 2010.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • πεῖραρ — end neut nom/voc/acc sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • πείραρ — και πεῑρας, ατος, τὸ, Α (επικ., ιων. και λυρ. τ.) βλ. πέρας. [ΕΤΥΜΟΛ. Βλ. λ. πέρας] …   Dictionary of Greek

  • πέρας — το, ΝΜΑ, επικ. τ. πεῑραρ και ιων. τ. πεῑρας, ατος, Α 1. τοπ. τέλος, τέρμα 2. στον πληθ. τα πέρατα (για τη γη, τη θάλασσα ή τον κόσμο) τα έσχατα όρια («απ τού κόσμου όλα τα πέρατα», Σολωμ.) 3. χρον. τελείωμα (α. «το πέρας τής εβδομάδας» β. «πέρας… …   Dictionary of Greek

  • πείραθ' — πείρατε , πείρω pierce aor imperat act 2nd pl πείρατο , πείρω pierce aor ind mid 3rd sg (homeric ionic) πείρατε , πείρω pierce aor ind act 2nd pl (homeric ionic) πεί̱ρατα , πεῖραρ end neut nom/voc/acc pl πεί̱ρατι , πεῖραρ end neut dat sg πεί̱ρατε …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • πείρατ' — πείρατε , πείρω pierce aor imperat act 2nd pl πείρατο , πείρω pierce aor ind mid 3rd sg (homeric ionic) πείρατε , πείρω pierce aor ind act 2nd pl (homeric ionic) πεί̱ρατα , πεῖραρ end neut nom/voc/acc pl πεί̱ρατι , πεῖραρ end neut dat sg πεί̱ρατε …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • per-2 —     per 2     English meaning: to go over; over     Deutsche Übersetzung: “das Hinausfũhren about”     Material: A. Dient as preposition, preverb and Adverb: a. per, peri (locative of Wurzelnomens) “vorwärts, in Hinausgehen, Hinũbergehen about …   Proto-Indo-European etymological dictionary

  • άπειρος — (I) η, ο (AM ἄπειρος, ον) [πείρα] 1. αυτός που δεν έχει πείρα σε κάτι, που δεν το γνωρίζει, ο ασυνήθιστος 2. (απολ.) αδαής, αμαθής. (II) η, ο (AM ἄπειρος, ον) [πείραρ, πέρας] 1. απεριόριστος, απέραντος 2. αμέτρητος, απειροπληθής 3. το ουδ. ως ουσ …   Dictionary of Greek

  • αμύμων — ἀμύνων ( ονος), ον (Α) 1. (αρχικά ως επίθ. επίσημων ή διάσημων προσώπων και ποτέ θεών, αργότερα ως απλό τιμητικό επίθ. χωρίς να υπονοείται ηθική υπεροχή, όπως τα αξιότιμος, εξοχώτατος κ.λπ.) άμεμπτος, άψογος, εξαίρετος, έξοχος 2. (για πράγματα ή… …   Dictionary of Greek

  • απείρατος — ἀπείρατος, ον (Α) 1. αδιάβατος, ανεξερεύνητος 2. άπειρος, απέραντος. [ΕΤΥΜΟΛ. < α στερ. + πείραρ ( ατος) «τέλος, τέρμα»] …   Dictionary of Greek

  • απείρων — (I) ἀπείρων, ον (AM) [πείρα] άπειρος, αμαθής. (II) ἀπείρων, ον (Α) [πείραρ, πέρας] 1. απεριόριστος, ατελείωτος αχανής 2. αναρίθμητος, αμέτρητος 3. ο χωρίς τέλος ή διέξοδο 4. ο κυκλικός 5. (για ύπνο) βαθύς …   Dictionary of Greek

  • απειρέσιος — ἀπειρέσιος, α, ον κ. απερείσιος, α, ον (Α) 1. απεριόριστος, απέραντος 2. αναρίθμητος, πολύς 3. ανείπωτος, εξαίρετος. [ΕΤΥΜΟΛ. Και οι δύο τ. χρησιμοποιούνται για να εξυπηρετήσουν μετρικές ανάγκες, ανάλογα με τη θέση της λ. στον στίχο. Ο παράλληλος …   Dictionary of Greek

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”